ପରିଶ୍ରମର ଫଳ
ମାଳା: ଶାନ୍ତିପୁର ଗାଁର କଥା
ଶାନ୍ତିପୁର ଗାଁଟି ଓଡିଶାର ଏକ ସୁନ୍ଦର ଗ୍ରାମ। ଗାଁଟିରେ ପର୍ବ, ପର୍ମ୍ପରା, ଏବଂ କଷ୍ଟସହିଷ୍ଣୁ ଲୋକଙ୍କର ବାସ। ଏହି ଗାଁରେ ଅର୍ଜୁନ ନାମକ ଏକ ଅଳସୁଆ ଯୁବକ ରହୁଥିଲା। ସେ ଥିଲା ଜଣେ କୃଷକ ପୁଅ, କିନ୍ତୁ କାମ କରିବାକୁ ତାଙ୍କର ଆଗ୍ରହ ନଥିଲା। ତାଙ୍କ ବାପା ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଗାଁରେ ଜଣେ ପରିଶ୍ରମୀ ଚାଷୀ ଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଅର୍ଜୁନ ସବୁବେଳେ ଗଛ ଛାୟାରେ ଶୋଇବା କିମ୍ବା ଗାଁର ଯୁବକଙ୍କ ସହ ଗପସପ କରିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଥିଲା।
ପ୍ରଥମ ପରିଚ୍ଛେଦ:
ଏଦିନ ସକାଳେ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଅର୍ଜୁନକୁ ଡାକି କହିଲେ, “ପୁଅ, ଆଜି ମୋତେ ଜ୍ୱର ଅଛି। ତୁମେ କ୍ଷେତକୁ ଯାଇ ପଶୁମାନଙ୍କୁ ଜଗିରଖ, ନଚେତ୍ ଶସ୍ୟ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ।”
ଅର୍ଜୁନ ମନେ ମନେ ବିରକ୍ତ ହେଲା, କିନ୍ତୁ ବାପାଙ୍କ କଥା ମାନି କ୍ଷେତକୁ ଗଲା। କିନ୍ତୁ ସେ କ୍ଷେତରେ ପହଞ୍ଚି ଗଛ ତଳେ ଶୋଇପଡ଼ିଲା। ସେ ଭାବିଲା, “ଏତେ ଗରମରେ କାମ କରିବାକୁ କଣ ଆବଶ୍ୟକ? ପଶୁମାନେ କିଛି ଖାଇଯାଆନ୍ତୁ, କଣ ହେବ!”
ଦ୍ୱିତୀୟ ପରିଚ୍ଛେଦ:
ଦିନକୁ ଦିନ ରାମଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଖରାପ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା। ଅର୍ଜୁନ କ୍ଷେତକୁ ଯାଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ କାମ କରୁନଥିଲା। ଗାଁର ବୁଢ଼ା ମାଝି ମହାଶୟ, ଜଣେ ବିଜ୍ଞ ବ୍ୟକ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ଡାକି କହିଲେ, “ଅର୍ଜୁନ, ପରିଶ୍ରମ ବିନା ଜୀବନରେ ସଫଳତା ମିଳିବ ନାହିଁ। ତୁମେ ନିଜ ଭବିଷ୍ୟତକୁ ନଷ୍ଟ କରୁଛ।”
କିନ୍ତୁ ଅର୍ଜୁନ ହସି ଉଡ଼ାଇ ଦେଲା, “ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଇଚ୍ଛା କରିବି, ସେତେବେଳେ କାମ କରିବି!”
ତୃତୀୟ ପରିଚ୍ଛେଦ:
ଏକଦା ଭୟଙ୍କର ଝଡ଼ ଓ ବନ୍ୟା ଆସିଲା। ଅର୍ଜୁନ କ୍ଷେତରେ ଜଗିରଖ ନକରିବାରୁ ପଶୁମାନେ ସବୁ ଶସ୍ୟ ଖାଇସାରିଲେ। ରାମଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଅସୁସ୍ଥତା ବଢ଼ିଗଲା, ଏବଂ ପରିବାରର ଅର୍ଥନୀତି ନଷ୍ଟ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା। ଅର୍ଜୁନ ଆଖିଆସ୍ପାଟ କରି ଦେଖିଲା ଯେ ତାଙ୍କ ଅଳସୁଆତା ପରିବାରକୁ କିପରି ସଙ୍କଟରେ ପକାଇଛି।
ଚତୁର୍ଥ ପରିଚ୍ଛେଦ:
ଅର୍ଜୁନ ନିଜ ଭୁଲ୍ ବୁଝିପାରିଲା। ସେ ମାଝି ମହାଶୟଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ କାନ୍ଦି କହିଲା, “ମୁଁ ଭୁଲ୍ କରିଛି। ମୋତେ କିଛି ଉପାୟ କହନ୍ତୁ!”
ମାଝି ମହାଶୟ ତାଙ୍କୁ ପରାମର୍ଶ ଦେଲେ, “ଆଜିରୁ ପରିଶ୍ରମ କର, ଗାଁବାସୀଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟ ନିଅ। ସବୁକିଛି ଠିକ୍ ହୋଇଯିବ।”
ପଞ୍ଚମ ପରିଚ୍ଛେଦ:
ଅର୍ଜୁନ ଦିନରାତି ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା। ସେ କ୍ଷେତକୁ ପୁନର୍ବାର ଚାଷ କଲା, ଗାଁବାସୀଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟରେ ନୂଆ ଶସ୍ୟ ରୋପଣ କଲା। ଧୀରେ ଧୀରେ ସବୁକିଛି ସୁଧୁରିବାକୁ ଲାଗିଲା। ରାମଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଭଲ ହେଲା।
ଶେଷ ପରିଚ୍ଛେଦ:
ଫସଲ କଟାଇ ସମୟରେ ଶାନ୍ତିପୁର ଗାଁରେ ଖୁସିର ବନ୍ୟା ଖେଳିଗଲା। ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ପରିଶ୍ରମରେ ପରିବାରର ଅର୍ଥନୀତି ସୁଧୁରିଲା। ମାଝି ମହାଶୟ ତାଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେଇ କହିଲେ, “ଦେଖିଲ ପରିଶ୍ରମର ଫଳ? ଏହା ହିଁ ଜୀବନର ସଫଳତା!”
ନୀତିକଥା:
“ପରିଶ୍ରମ ଓ ନିଷ୍ଠା ବିନା ସଫଳତା ଅସମ୍ଭବ। ଅଳସୁଆ ଜୀବନ ନଷ୍ଟ କରେ, କିନ୍ତୁ ପରିଶ୍ରମୀ ହୃଦୟ ସବୁକିଛି ଜିଣିପାରେ।”
